3. júní 2025
Stimpilpúðinn við Austurvöll
Hildur Sverrisdóttir, þingflokksformaður Sjálfstæðisflokksins, skrifar um mikilvægi öflugs þingræðis. Stjórnarandstaða í þingræðisríki hafi mikilvægum skyldum að gegna eins og þingskapalögin bera með sér. Það eigi ekki að þurfa að minna á að það eru ekki ráðuneytin sem setja lögin í landinu, heldur liggur löggjafarvaldið hjá Alþingi.
Það er kómískt að fylgjast með orðræðu stjórnarliða og fylgihnatta þeirra um að umræða stjórnarandstöðunnar á yfirstandandi þingi sé meiri en hefur verið undanfarin ár og áratugi. Í stuttu máli stenst það enga skoðun. Það sem er öllu alvarlegra er hinn undirliggjandi tónn um að stjórnarandstaðan eigi helst ekki að vera að skipta sér af frumvörpum þeim sem ríkisstjórnin ber á borð, þar sem hún sé ekki í meirihluta og eigi því að halda sér til hlés. Einhver kannast við hljóminn vestan hafs þar sem Trump nokkur er iðinn við að minna á að hann hafi unnið og því eigi allir aðrir að halda sér saman. Það vekur nokkra undrun að núverandi ríkisstjórn taki sér þá orðræðu til fyrirmyndar.
Auðvitað á að bera virðingu fyrir lýðræðislega kjörnum meirihluta. En þingræði það sem við búum við í okkar góða lýðræðisríki krefst þess að hlutverki minnihlutans sé líka sýnd virðing. Stjórnarandstaða í þingræðisríki hefur mikilvægum skyldum að gegna eins og þingskapalögin bera með sér. Það á ekki að þurfa að minna á að það eru ekki ráðuneytin sem setja lögin í landinu, heldur liggur löggjafarvaldið hjá Alþingi.
Virðingarleysi meirihlutans gagnvart þinginu hefur sýnt sig allt frá fyrstu dögum ríkisstjórnarinnar. Verkstjórnin boðaði strax að hún myndi láta verkin tala. Hún skreytir sig með þeim stolnu fjöðrum að hún hafi lagt fram fleiri mál en almennt gerist en sleppir því alfarið að minnast á að stærstur hluti þeirra mála lá tilbúinn frá síðustu ríkisstjórn. Þau mál sem koma ný inn á þing eru illa unnin, án nauðsynlegra greininga eða fullnægjandi samráðs og kalla að sjálfsögðu á tilheyrandi umræðu og rýni þingsins. Þeirri umræðu er þó mætt með skætingi og strámönnum um meint málþóf og fyrirstöðu þeirra sem eru einfaldlega að axla ábyrgð sína svo að stuðla megi að þeirri umgengni við lagasetningu sem þingsköp kveða á um.
Ríkisstjórnin bítur svo höfuðið af skömminni með því að boða enn ný mál þar sem meðal annars á í frumvarpi um strandveiðar, án nokkurs samráðs eða greininga, að stíga frá vísindalegri ráðgjöf sem stuðlar að ósjálfbærni veiða. Þessu frumvarpi verður ekki lýst með öðrum hætti en sem lagasetningarlegum sóðaskap. Það að málið berst þinginu nokkrum dögum fyrir þinglok sýnir síðan svart á hvítu að ríkisstjórnin lítur á þingið einungis sem stimpilpúða sem án orða, umræðu eða athugasemda á að samþykkja þau mál sem koma þaðan, sama hversu vond og illa unnin þau eru.
Hin meinta verkstjórn ætti að íhuga að fara á byrjendanámskeið í verkefnastjórnun. Það er meirihlutinn sem ber alla ábyrgð á því hversu seint og illa unnin mál hans koma inn í þingið. Það þýðir ekki að verða hvumpinn í garð stjórnarandstöðu sem í þeirri vondu stöðu er einfaldlega að sinna sínu lýðræðislega hlutverki.
Hildur Sverrisdóttir
þingflokksformaður Sjálfstæðisflokksins
Hildur Sverrisdóttir
þingflokksformaður Sjálfstæðisflokksins
